İnceleme
( Kullanıcı Oyu)İnsanlar her ne kadar toplumsal varlıklar olsa da ortamızda yalnızlığı sevenler de var, yalnızlığa dayanamayan da. Yalnızlığın edebiyatı yüzyıllardır yapılıyor, pekala bilim dünyası bu husus hakkında ne diyor?
Viyana Üniversitesi’nden bilim insanlarının yaptığı bir çalışma, yalnızlığı sevmeyen insanların neler hissettiğini somut bir formda ortaya koydu. Araştırmaya nazaran 8 saatlik yalnızlık, sevin ya da sevmeyin, 8 saatlik açlıkla birebir etkiyi yaratıyor.
En çok etkilenenler ortasında yalnız yaşayanlar var:
Yalnızlığın açlıkla birebir etkiyi oluşturduğu ve en çok etkilediği bireylerin başında hem yalnız yaşayanlar ve hem de diğer beşerlerle etkileşime girmeyi sevenler yer alıyor. Yani hangi kutupta olduğunuz pek fark etmiyor. Yapılan testlerde bu şahısların uzun müddet yalnız kaldıklarında enerjisinin düşmeye başladığı ve yorgunluk hissettiği görülüyor.
Çalışmanın ortaya koyduğu bir öbür kıymetli sonuç ise yalnızlığın biyolojik tesiri oldu. Bilim insanları, güçteki azalmanın bedenin homeostatik tepkisindeki sonucu olduğunu kıymetlendirdi. Bu da toplumsal eksikliğin, biyolojik bir reaksiyona dönüştüğüne işaret ediyor.
Peki bu sonuçlara nasıl ulaşıldı?
Bilim insanları, laboratuvar ve alanda iki farklı çalışma gerçekleştirdi. Laboratuvar ortamında 30 bayan istekli, üç başka gün boyunca ya 8 saat yemek yemedi, ya da 8 saat yalnız kaldı. Akabinde nasıl hissettiklerine dair geri dönüşler toplandı.
Sahada gerçekleşen çalışmada ise Avusturya, İtalya ve Almanya’dan bireylerin COVID-19 devrindeki verilerine bakıldı. Nisan-Mayıs 2020’ye ilişkin datalarda bireylerin izolasyondayken daha çok uyudukları paylaşıldı. Tıpkı vakitte bu bireylerden akıllı telefonlarından, laboratuvar ortamındaki çalışmada sorulan soruları cevaplamaları istendi.
Saha çalışmasında yemek etkeni test edilmemiş olsa da izolasyon sonrasında alınan bilgiler, laboratuvar datalarıyla uyuşuyordu.
Yalnızlık, bireyler için büyük bir tehlike olabilir:
Bugüne kadar yapılan kimi çalışmalar, yalnızlığın obezite üzere sıhhat problemleri üzerindeki etkiyi de ortaya koymuştu. Ayrıyeten yalnızlığın, kişinin vakitle daha çok alışmaya yatkın bir tercih olduğu da gösterilmişti.
